Accountant heeft gebruikelijke loon niet in aanmerking genomen

Een registeraccountant hield van 2012 tot en met 2015 (indirect) alle aandelen in de BV, waarvan de activiteiten bestonden uit fiscale advisering. Er werd geen loon aangegeven bij de aangiften voor de Belastingdienst. De fiscus is in 2017 een boekenonderzoek gestart naar de aangiften vennootschapsbelasting, omzetbelasting en loonheffingen.

De accountant heeft gesteld dat er geen loon werd toegekend, omdat de BV te maken had met verliezen. De fiscus heeft door middel van het onderzoek vastgesteld dat dit niet het geval bleek te zijn. Daarom werden navorderingsaanslagen opgelegd. De accountant was het daar niet mee eens en spande rechtszaken aan over de rechtmatigheid van de navorderingsaanslagen, de beschikkingen belastingrente en de boetebeschikkingen.

In het geschil ging het over de vraag of het gebruikelijke loon terecht en voor een juist bedrag in aanmerking was genomen door de Fiscus.

Oordeel hof

De accountant heeft in de betreffende jaren gewerkt, waardoor een gebruikelijk loon in aanmerking moet worden genomen. Volgens het hof heeft de RA niet aannemelijk kunnen maken dat zijn BV in een structurele verliessituatie verkeerde, waardoor de continuïteit in gevaar kwam als de vennootschap jaarlijks het gebruikelijke loon aan hem zou uitkeren.

De accountant heeft daarnaast zelf aangegeven dat tot en met 2011 geaccumuleerd een positief resultaat is behaald. De belastbare winst zoals de fiscus die heeft berekend schetst volgens het hof een betrouwbaar beeld van de financiële positie van de BV. Daarbij heeft het rekening gehouden met schommelingen door de dotaties en vrijval van de voorziening. Er is volgens het hof geen sprake van een structurele verliessituatie over de jaren 2012 tot en met 2015.

Er zijn geen andere feiten en omstandigheden aannemelijk gemaakt op grond waarvan het gebruikelijke loon lager zou moeten zijn dan de vastgestelde normbedragen (artikel 12a wet LB).

Wegens de grove schuld van de accountant zelf is te weinig inkomstenbelasting betaald. Omdat de accountant werkzaam was als financieel adviseur, wist hij van de gebruikelijkloonregeling. Door geen gebruikelijk loon aan te geven terwijl daartoe wel voldoende ruimte was, had de accountant redelijkerwijs moeten of kunnen begrijpen dat te weinig belasting zou worden betaald.

Het hoger beroep met betrekking tot de navorderingsaanslagen wordt ongegrond verklaard. Het hoger beroep heeft mede betrekking op het verzamelinkomen en de belastingrente, waartegen geen zelfstandige grieven zijn aangevoerd. Het hoger beroep is ongegrond.

Het hof gaat wel over tot matiging van de opgelegde vergrijpboetes. De fiscus had vergrijpboetes opgelegd aan de accountant (artikel 67e van de Algemene wet inzake rijksbelastingen). Het zou immers aan de grove schuld van accountant te wijten zijn dat er te weinig belasting werd geheven.

Bij het vaststellen van de hoogte van de vergrijpboetes in beginsel uitgegaan van 25% van de bedragen van de navorderingsaanslagen. Voor de jaren 2012, 2013 en 2015 zijn de vergrijpboetes echter feitelijk naar een lager percentage vastgesteld. Dit komt omdat bij de berekening van deze boetes is uitgegaan van de op de navorderingsaanslagen verschuldigde IB/PVV zonder rekening te houden met de bij de aanslag vastgestelde, ten onrechte uitbetaalde en eveneens nagevorderde heffingskortingen.

Het hof heeft vervolgens gekeken of de boetes ook passend en geboden zijn. Het Hof stelt dat, gelet op de ernst van de verweten gedragingen en de omvang van de te weinig geheven belasting, de vergrijpboetes verminderd moeten worden.

Klik hier voor de volledige uitspraak.

Zorgplicht Advocaten

Heeft u als klant, stakeholder of derde een klacht of schade geleden als gevolg van een fout van een accountant, neem dan contact met ons op voor vrijblijvend gesprek. De advocaten van Zorgplicht Advocaten hebben jarenlange ervaring met het adviseren over de zorgplicht van een accountant of boekhouder. Tevens hebben onze advocaten ervaring met het voeren van een klachtprocedure bij de Accountantskamer of het voeren van een procedure bij de civiele rechter.